" ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ..."

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί। Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα ήταν κι ένας νάνος। Ένας μικρός νάνος। Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο του χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλο। Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα।
Και ήταν ευτυχισμένοι... Και περνούσε ο καιρός। Ο νάνος κοίταγε τη δουλειά του, ο γίγαντας τη δικιά του, και ζούσαν αγαπημένοι...
Ένα πρωί όμως ο μεγάλος γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια ακόμη πιο περίεργη στολή। Φόρεσε και κάτι μεγάλες μποτες και μετά έκανε ένα μεγάλο πήδημα, έφτασε μπροστά στην πόρτα του μικρού νάνου και, βάνοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά του, είπε: "Ήρθα να σου πάρω το σπίτι' παραδώσου!"।
Ο μικρός νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό। "Κοίτα χωρατατζής που ΄ναι ο μεγάλος γίγαντας!" σκέφτηκε। Και φέρνοντας στο νου το γνωστό τους χαιρετισμό, του φώναξε:
- Γεια σου, γείτονα!
Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια। Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του μικρού νάνου και άγρια ξαναφώναξε:
- Παραδώσου!
Ο μικρός νάνος τότε κατάλαβε΄ κοίταξε λυπημένος κατάματα το μεγάλο γίγαντα και χωρίς κανένα φόβο του είπε:
- Όχι, δεν παραδίνομαι!
Αμέσως μετά έτρεξε, έφτασε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας στα χέρια του μια σφεντόνα। Στάθηκε μπροστά στο γίγαντα και περίμενε.
Ο μεγάλος γίγαντας τα΄χασε για λίγο। Ύστερα χύθηκε πάνω στο μικρό νάνο θέλοντας να τον συντρίψει। Έγινε όμως κάτι απίστευτο। Ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα! Ο μεγάλος γίγαντας το΄ βαλε στα πόδια..."

Γαλάτεια Σουρέλη, "Ντο - ρε-μι κι ένα σκυλί", Γλώσσα Β΄ δημοτικού।

Τα βίντεο περιλαμβάνουν στιγμιότυπα από τον φετινό εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, από τους μαθητές των σχολείων του Γερακίου।

Ανθή Σαράντη